ΑΠΕΤΥΧΑ ΕΠΙΤΥΧΩΣ!

Σκέφτομαι πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα με την τεχνολογία τα τελευταία χρόνια. Εγώ για παράδειγμα, σε παλιότερη εποχή, θα είχα σκίσει πολλές σελίδες και θα είχα ξαναγράψει αυτή την εισαγωγή αμέτρητες φορές… Τώρα, άπλα πατάω κουμπιά την τελευταία μια ώρα και στο πάτωμα δεν υπάρχει ούτε ένα σκουπίδι! Το λες και επιτυχία ε;

Καιρό προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά και να κάτσω να γράψω για αποτυχίες, για επιτυχημένες αποτυχίες και για απλές συγκυρίες που με έφεραν εδώ σήμερα. Μέχρι τώρα, δεν τα κατάφερνα,  γιατί η ταμπέλα της αποτυχίας είναι μεγάλη για να την κουβαλήσει ένας μικρός άνθρωπος και εγώ προφανώς είμαι μικροσκοπική απέναντι στο ζόρι που κουβαλάει!

Αλλά, να ‘μαι  σήμερα, χωρίς σκουπίδια –αν εξαιρέσω κάτι αποτσίγαρα- να γράφω για το μεγάλο κεφαλαίο της ζωής μερικών ανθρώπων! Της δικής μου, σίγουρα! Δεν ξέρω πως ορίζεις εσύ την αποτυχία,  αλλά εγώ άγαρμπα συνειδητοποίησα ότι οι δικές μου αποτυχίες δεν είναι και τόσο δικές μου τελικά! Δηλαδή, σ’ ό,τι έχω αποτύχει  μέχρι τώρα -και πίστεψε με είναι πολλά- δεν έφταιξα πλήρως! Είχα προσπαθήσει, είχα μοχθήσει και απλά σε κάποια φάση δεν τα κατάφερα! Ανθρώπινο κ απολύτως αποδεκτό! Αλλά, δυστυχώς για μένα δεν ζω κάπου απομονωμένη για να μπορώ να τις διαχειριστώ ώριμα και χωρίς έξωθεν κριτική! Και να ξέρεις,  το πράγμα πάντα στραβώνει από τους έξω! Αυτοί θα σου κουνήσουν το δάχτυλο και θα σου υπενθυμίσουν ότι είσαι ανίκανος να μπορέσεις!

Άρα τι; Είμαι αποτυχημένη επειδή δεν μπόρεσα να είμαι τέλεια στα μάτια σου; Δεν προσπάθησα αρκετά επειδή στο τέλος δεν πήρα αυτό που έπρεπε; ΟΧΙ! Είσαι ένας άνθρωπος που ζορίζεται, που προσπαθεί, που αγχώνεται και μερικές φορές δεν τα καταφέρνει! Τέλος συζήτησης! Και ναι,  ξέρω πως η έξωθεν καλή μαρτύρια είναι ζητούμενο στον κόσμο μας αλλά ως πότε θα ζεις με το τι θέλουν οι άλλοι από σένα;

Σε απέλυσαν από την δουλειά, δεν έχεις πάρει ακόμα πτυχίο, τα κάνεις χάλια στις διαπροσωπικές σου σχέσεις, τα κάνεις χαλιά με σένα… Ξέρεις τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι προσπαθείς! Δεν σταματάς επειδή κάποιος δεν σου έδωσε για επιβράβευση ένα χτύπημα στην πλάτη! Και ξέρεις κάτι; Αυτό το χτύπημα που όλοι περιμένουμε μπορεί και να μην έρθει ποτέ, γιατί πολύ απλά ο άλλος είναι όντως αποτυχημένος και δεν μπορεί να ξεχωρίσει την προσπάθεια από την απραξία, την ήττα από την μάχη και εσένα από τα ωραία κοινωνικά στερεότυπα που υποβάλλουν ότι όλα πρέπει να τα κάνεις σωστά για να είσαι σωστός άνθρωπος!

Προτιμώ μια αποτυχία λοιπόν, ή και 1000, αρκεί να ξέρω ότι έκανα ό,τι μπορούσα! Αρκεί να ξέρω ότι θα μπορέσω ξανά! Και κάποια στιγμή θα πάρω ότι μου αξίζει! Γιατί έτσι είναι η ζωή! Αργεί, αλλά στο τέλος δίνει! Ακόμα και σε μας που αποτυγχάνουμε επιτυχημένα συνεχώς!