Για όσο πάει

Θες να πάμε κόντρα σε όλους και να τα καταφέρουμε; Αυτή ήταν πάντα η ερώτηση του και περίμενε από μένα μια κατάφαση. Εγώ τον γέμιζα με αρνήσεις και ΄΄περίμενε΄΄… Εκείνος πείσμωνε και όταν πείσμωνε,  ήξερα ότι άξιζε τον κόπο, γιατί εκείνος πάντα πείσμωνε με τα σπουδαία πράγματα.

Είχα πει, ότι από δω μέσα θα μιλάω για πράγματα  πιο ΄΄σοβαρά΄΄, δεν θα ασχοληθώ, έλεγα, με γλυκανάλατα κείμενα και έρωτες. Έκανα λάθος…  Πόσο κοντόφθαλμη είμαι και πόσο  δεν θέλω να φανερωθώ;  Ο έρωτας λοιπόν, είναι σοβαρό ζήτημα όταν τον ζεις όπως του πρέπει. Όταν τον ζεις με ένταση, με πάθος. Ο έρωτας είναι αυτό το κάτι από Θεό και αυτό το πολύ από κόλαση. Ο έρωτας είναι περίεργος, εγωιστής και δυνάστης. Ο έρωτας είναι η πραγματικότητα,  που μαζοχιστικά γουστάρεις να ζεις.

Χωράνε στον έρωτα διαφορές άραγε; Διαφορές φυλετικές, ηλικίας, απόψεων; Διαφορές όπως ορίζονται από τους κοινωνιολόγους και όπως αναλύονται από τους ανθρωπολόγους;  Έλεγα πάντα όχι! Αν γουστάρεις τον άλλον δεν σε νοιάζουν οι λεπτομέρειες. Έλεγα… Ώσπου η ζωή, μου έτριψε στα μούτρα μια διαφορά κάποιων χρόνων και εγώ έκανα την κότα. Φοβήθηκα, έκανα πίσω… Είπα εγώ δεν είμαι για σένα ή εσύ δεν είσαι για μένα. Τι θα πει ο κόσμος; Πόσο γελοία;

Εγώ η ανοιχτόμυαλη λοιπόν, γέμισα με ενοχές  και έφτιαχνα σενάρια καταστροφής με το μυαλό μου. Και που θα πάει; Πως θα συνεχίσουμε; Και γιατί να μην είμαστε έτσι; Αόριστες μπούρδες με στόχο πάντα εκείνον που συνέχιζε να μ’ αγαπάει.

Ξύπνησα απότομα όταν μου είπε κάποιος γνωστός μου ότι λάμπω μετά από καιρό. Έρωτας  είναι, μου είπε… Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη…  Έρωτας είναι, απάντησα!  Αλλά από εκείνους του ωραίους… Με τα μεγάλα χαμόγελα, τις αγκαλιές, τα όνειρα και το εμείς… Έρωτας που δεν ενδιαφέρεται για καλούπια και κοινωνικές συμβάσεις. Έρωτας σαν και αυτούς που ζούσαμε στο σχολείο, με κόκκινα μάγουλα και πονηρά γελάκια… Έρωτας με αγγίγματα παντού… Στο σώμα, στα μαλλιά, στην ψυχή… Έρωτας, δικός μας… Έρωτας μετά από καιρό… Τέτοιον έρωτα σας εύχομαι και γω…. 

ΓΙΑ ΟΣΟ ΠΑΕΙ!