Σκόρπιες σκέψεις #2

Αυτά τα ξαφνικά τα φοβόμουν πάντα… Τις ξαφνικές μπόρες, τους ξαφνικούς αποχαιρετισμούς… Από το ξαφνικό, έλεγα, δεν μπορώ να προφυλαχτώ, δεν μπορώ να το ελέγξω… Η ζωή όμως, έχει πλακά και αυτό που φοβάσαι  στο φέρνει στον δρόμο σου και γελάει μέσα στα μούτρα σου με την αντίδραση σου… Ξαφνικά μπαίνουν στην ζωή σου, ξαφνικά βγαίνουν… Μικροί θάνατοι όλες οι στιγμές…  Ξαφνικά μου άφησες το χέρι, ξαφνικά σταμάτησες να μου γελάς, ξαφνικά με τελείωσες… Και γω μουδιασμένη, σαν παιδάκι,  να προσπαθώ να αποδείξω ότι είναι αληθινός ο φόβος μου, ότι είναι αληθινή η ματιά μου… Δεν με πίστεψες ποτέ… Πάντα νόμιζες ότι θα στην φέρω και περίμενες να δικαιωθείς…. Ξαφνικά όλα για μένα ξεκαθάρισαν και ξαφνικά όλα για σένα τέλειωσαν… Ξαφνικά εγώ  άρχισα να ζω μέσα από σένα και ξαφνικά εσύ με σκότωσες… Ξαφνικά και γρήγορα… Ήρθες και έφυγες σε δευτερόλεπτα… Ξαφνικά με τελείωσες… Μας τελείωσες…  Καληνύχτα!

Υποσημείωση: Για όλους εσάς που χάνετε τον έλεγχο και που φοβάστε… Είμαστε πολλοί!